Czytania dnia oraz komentarz do Ewangelii

Czytania liturgiczne z dnia:

28 maja 2023 r.

Pierwsze czytanie:

Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 2, 1-11)

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić Przebywali wtedy w Jeruzalem pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak tamci przemawiali w jego własnym języku. Pełni zdumienia i podziwu mówili: "Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże".

Psalm responsoryjny:

(Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29b-30. 31 i 34)

REFREN: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię

Błogosław, duszo moja, Pana,
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie,
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.

Kiedy odbierasz im oddech, marnieją
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym Duchem,
i odnawiasz oblicze ziemi.

Niech chwała Pana trwa na wieki,
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja, * będę radował się w Panu.

Drugie czytanie:

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian (1 Kor 12, 3b-7. 12-13)

Bracia: Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: "Panem jest Jezus". Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem.

Aklamacja
Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości.

Ewangelia:

Ewangelia według świętego Jana (J 20, 19-23)

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: "Pokój wam!" A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: "Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: "Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane".

Komentarz do Ewangelii:

Czytania liturgiczne dnia (wg lekcjonarza)

[ Ewangelia ] W Uroczystość Zesłania Ducha Świętego czytamy perykopę opisującą, jak Jezus przychodzi do zalęknionych, wystraszonych uczniów, którzy zamknęli się z obawy przez Żydami. śWieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!ś (J 20,19). Jezus przynosi im swój pokój. Uwalnia ich od lęku. Zabiera im wątpliwości czy to On, czy może ktoś inny: "A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana" (J 20,20). Oni też doświadczają radości. Właśnie z tych ran Jezusa płynie ta wielka miłość i radość. Ale nie tylko to Jezus im przyniósł. Przyniósł im nowe posłanie. Nowe posłanie i znów nowy, Boży pokój. "A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam" (J 20,21). Posłanie. To jest nowe zadanie. To nie siedzenie w wieczerniku, gdzie drzwi są zamknięte z obawy przez Żydami. Ile razy właśnie my tak się zachowujemy. Nie dostrzegamy nawet, że to jest nasze zamknięcie, nasza izolacja od świata, a bycie tylko ze sobą, w swoim klubie, w swoim bezpieczeństwie i przyjemności. Ta sama sala, te dobre wspomnienia, ta ciekawa historia. Ale nie o to chodziło Jezusowi. Nie o to. Przychodzi do tego mojego zamknięcia, do tej mojej wygody i mówi mi, mówi nam: "Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego!" (J 20,22). Otwórzcie się na to, co chcę wam dać. Postawa otwartego serca, pustego naczynia oczekującego na łaskę od Boga, na dary od Boga. "Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane" (J 20,23). Być tym, który roznosi miłosierdzie Jezusa tam, gdzie jestem posłany. Miłosierdzie. Miłość, a więc kochanie, Mam uczyć innych miłości, a więc mam sam najpierw kochać. Nie deklarować się, że kocham, ale kochać. Szczególnie zaś tych, których jest mi tak trudno kochać. Uwierzyć w miłość, którą dał mi Jezus, abym roznosił ją dalej. Być apostołem miłości. Być tym, który przyjmuje posłanie Mistrza, aby iść i głosić Ewangelię, miłość, przebaczenie. Ogłaszać moc Zmartwychwstałego. Rozdzielać prawdę zmartwychwstania, a więc pokonanie naszej śmierci, pokonanie naszego grzechu, a przez to ogłaszać miłosierdzie Boga dla każdego, kto popełnia grzech. Miłosierdzie nie limitowane, ale dla wszystkich. To posłanie nie jakieś zwykłe, ale takie samo w jaki sposób Ojciec posłał Syna. Wielkie posłanie do czynienia miłosierdzia. Właśnie tak Jezus posłał swoich uczniów. Nie wiemy, jak odebrali to posłanie. Wiemy, że nieobecny Tomasz po prostu nie uwierzył, że Pan do nich przyszedł i to wszystko, co opowiadali że było rzeczywistością. A my sami jacy jesteśmy? Czy w dzisiejszą uroczystość Duch Święty stanie się dla mnie taką mocą, że podejmę posłanie, aby być być apostołem miłosierdzia dla wszystkich, gdzie mnie Pan pośle? Czy wierzę Bogu, że właśnie dzisiaj musi dokonać się moje uwolnienie ze starego życia? Miłość to pierwsze przykazanie, pierwsze zadanie. Bez Ducha Świętego moja miłość po prostu jest gdzieś schowana, ukryta, pełna lęku. Duch Świety dzisiaj wyprowadza mnie z mojej ciemności, pokazuje mi, że bez niego dalej jestem słaby, po prostu sobie nie poradzę, będę jak apostołowie ukryci za zamkniętymi drzwiami wieczernika. A czy ja otwarłem Bogu dzisiaj drzwi do mego serca, aby iść z mocą i czynić wielkie dzieła Boże?

Jacek Zamarski